11η Μαΐου:  Μια μέρα αφιερωμένη στην  πιο όμορφη παρουσία της ζωής μας, στο πιο ιερό πρόσωπο που μας συνδέει με την ζωή: στην Μητέρα.

Στην Μάνα, στην Μαμά, στην Μανούλα. Στην τρυφερή αυτή ύπαρξη που όσο μεγαλώνουμε αποκτά πρόσθετη σημασία και νόημα, που μας έδωσε το δικαίωμα να υπάρχουμε. Που μας ανάστησε, που μας δίδαξε, που έκλαψε φανερά μαζί μας στις δύσκολες στιγμές και  κρυφά μπρος στις κακοτοπιές που μας περίμεναν κι εμείς δεν τις βλέπαμε.

Μια μέρα αφιερωμένη στον άνθρωπο που εργάζεται σιωπηλά. Για όλους και για όλα. Που αγόγγυστα διαχέει υπομονή, στοργή, καλοσύνη και συμπαράσταση. Μια μέρα αφιερωμένη στην σύμμαχό μας. Που δίνει χωρίς να ζητά, που προσφέρει χωρίς να περιμένει να πάρει.

Τιμήστε αυτόν τον άνθρωπο όπως ο καθένας νιώθει και μπορεί. Θυμίστε του ότι η καθημερινότητα ποτέ δεν θα τον ποδοπατήσει και ποτέ δεν θα τον συνθλίψει γιατί πάντοτε στο πρόσωπό σας θα βλέπει την αποζημίωση των κόπων του. Ακόμη κι αν εσείς δεν την βλέπετε.

Ψιθυρίστε του τρυφερά τα λόγια του Νικηφόρου Βρεττάκου:

«Τ’ όνομά σου: ψωμί στο τραπέζι.

Τ’ όνομά σου: νερό στην πηγή.

Τ’ όνομά σου: αγιόκλημα αναρριχώμενων άστρων.

Τ’ όνομά σου: παράθυρο ανοιγμένο τη νύχτα στην πρώτη του Μάη».

ΣΤΑΥΡΟΣ ΑΡΓΕΙΤΑΚΟΣ
ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΣΠΑΡΤΗΣ