Ολοκληρώθηκε το Σάββατο 27 Σεπτεμβρίου 2014 με την τελετή βράβευσης των δρομέων και πλούσιο καλλιτεχνικό πρόγραμμα ο 32ος διεθνής αγώνας δρόμου υπεραποστάσεως  «ΣΠΑΡΤΑΘΛΟΝ».
Ο φετινός αγώνας χαρακτηρίστηκε από το ρεκόρ συμμετοχών και τους πολλούς τερματισμούς ενώ παρείχε πολλές συγκινήσεις. Ο πρώτος νικητής Ιβάν Γκουντίν , κατέκτησε την πρώτη θέση για τρίτη φορά στην ιστορία του αγώνα. Δύο συμπατριώτες μας Σπαρτιάτες, πιστοί στο πνεύμα του αγώνα, τερμάτισαν μαζί προκαλώντας κύμα ενθουσιασμού στους θεατές.
Ο Δήμος Σπάρτης, ο Αθλητικός Οργανισμός και το Νομικό Πρόσωπο Πολιτισμού και Περιβάλλοντος του Δήμου διοργάνωσαν παράλληλες εβδομαδιαίες εκδηλώσεις στα πλαίσια του αγώνα,  με τη συνεργασία τοπικών φορέων και εθελοντών, στις οποίες συμμετείχε πλήθος κόσμου και ολοκληρώθηκαν με μεγάλη επιτυχία. Σκοπευτικοί αγώνες, βραδιά αστρονομίας, ποδηλατική εξόρμηση, παιδικοί αγώνες και δραστηριότητες, εκδηλώσεις ΑΜΕΑ, εκθέσεις συλλόγων και τοπικών προϊόντων, καλλιτεχνικές εκδηλώσεις με μουσική και χορευτικά συγκροτήματα, συναυλίες και η Λευκή Νύχτα, για πρώτη φορά στη Σπάρτη, που έδωσε την ευκαιρία στους πολίτες να περπατήσουν στους πεζοδρομημένους κεντρικούς δρόμους, να διασκεδάσουν και να γνωρίσουν την πόλη.
Θέλουμε να ευχαριστήσουμε τους εθελοντές και τους φορείς της περιοχής που συνέβαλαν τα μέγιστα στην επιτυχία των εκδηλώσεων με την πολύτιμη και ανιδιοτελή συνεισφορά τους, αλλά και τους πολίτες για τη συμμετοχή τους σε όλες τις εκδηλώσεις και στον αγώνα.
Η θέρμη με την οποία οι πολίτες της Σπάρτης περιβάλλουν όλους τους αθλητές και τη διοργάνωση τιμά τους συμμετέχοντες αθλητές, ανταποδίδει την αγάπη τους προς τη χώρα μας και αναδεικνύει και λαμπρύνει τον αγώνα–θεσμό.
Συγχαίρουμε όλους τους αθλητές που συμμετείχαν στον αγώνα. Σας ευχόμαστε καλή επάνοδο στις εστίες σας και σας περιμένουμε πάλι τον επόμενο χρόνο στη Σπάρτη.

ΑΠΟ ΤΟ ΔΗΜΟ ΣΠΑΡΤΗΣ

Αποσπάσματα από την παρουσίαση στην τελετή λήξης «Σπάρταθλον 2014».

Την τελετής λήξης παρουσίασε ο κ. Γιάννης Αϊβάζης και τη μετάφραση η κα  Έλενα Δημητρακοπούλου.
Συμμετείχαν στην έναρξη η μικτή χορωδία του Συλλόγου «Φίλοι της Μουσικής η Ταϋγέτη», στις βραβεύσεις των αθλητών η Πνευματική Εστία Σπάρτης και το Λύκειο Ελληνίδων, ενώ το μουσικό αφιέρωμα σε πέντε Έλληνες συνθέτες παρουσίασε ο Μουσικός Όμιλος Σπάρτης, υπό τη διεύθυνση του μαέστρου κ. Νίκου Καρυώτη και η Φιλαρμονική Ορχήστρα Δήμου Σπάρτης, υπό τη διεύθυνση του αρχιμουσικού κ. Σαράντου Κανελλάκου, έχοντας στο τραγούδι τους κ. Σπύρο Κουτσοβασίλη και κα Τζίνα Βελδέκη.

Ακολουθούν αποσπάσματα από το κείμενο παρουσίασης της τελετής
Εδώ στη Σπάρτη, υποδεχόμαστε τους Σπαρταθλητές, από όλα τα μέρη της γης, με την καρδιά να χτυπά δυνατά στο ρυθμό  του 32ου Σπάρταθλον.
…
Η Σπάρτη ήταν η μοναδική πόλη- κράτος της αρχαίας Ελλάδας, που οι γυναίκες είχαν τα ίδια δικαιώματα με τους άνδρες. Συμμετείχαν στα κοινά, αθλούνταν και λάμβαναν μέρος σε αγώνες, δικαιώματα που η γυναίκα απέκτησε στη σύγχρονη κοινωνία στις αρχές του 20ου αιώνα. Υποδεχόμαστε τις σύγχρονες Σπαρτιάτισσες.
…
Κυρίες και Κύριοι, ο Δήμος Σπάρτης και ο Αθλητικός Οργανισμός του Δήμου έχουν θεσπίσει επιπλέον βραβεία. Βραβεία που αποτυπώνουν τον απεριόριστο σεβασμό της Σπάρτης και των Σπαρτιατών προς όσους τιμούν τον τόπο μας.
Το ένα από αυτά τα βραβεία απονέμεται  στον μεγαλύτερο σε ηλικία Σπαρταθλητή ή Σπαρταθλήτρια.  Η Σπάρτη πάντα τιμούσε τους μεγαλύτερους πολίτες και αντλούσε από την εμπειρία τους, το σθένος και την ωριμότητά τους. Οι σύγχρονοι Σπαρταθλητές αποδεικνύουν ότι το σωματικό και ψυχικό σθένος δεν έχουν ηλικία
…
Το Σπάρταθλον, η κορυφαία αθλητική και πολιτιστική εκδήλωση του Δήμου μας, ενώνει τον αθλητισμό με την τέχνη. Ο Δήμος Σπάρτης αναδεικνύει τις τοπικές πολιτιστικές δυνάμεις. Αυτή την χρονιά λοιπόν η εκδήλωσή μας στηρίζεται αποκλειστικά σε αυτές.
Στην αρχαία Σπάρτη η Μουσική κατείχε ξεχωριστή θέση και ήταν άρρηκτα δεμένη με την εκπαίδευση των νέων. Δεν γίνεται να παραβλέψει κανείς το γεγονός ότι οι αρχαιότεροι πανελλήνιοι μουσικοί αγώνες ήσαν τα «Κάρνεια».
Απόψε όμως διαπιστώνουμε ότι η μουσική στη Σπάρτη δεν έχει μόνο ένδοξο παρελθόν, αλλά και λαμπρό μέλλον. Με την πολύχρονη εξαιρετική Φιλαρμονική του Δήμου Σπάρτης απόψε συμπράττει ένας από τους παλαιότερους συλλόγους της πόλης, ο Μουσικός Όμιλος Σπάρτης. Για περισσότερα από 30 χρόνια, η Μικτή χορωδία που απόψε θ’ απολαύσουμε υπηρετεί με συνέπεια και αφοσίωση τη χορωδιακή μουσική, στο πολύχρονό της ταξίδι. Ταυτόχρονα προβάλλει το όνομα της ιστορικής πόλης της Σπάρτης, με τη συμμετοχή της σε πανελλήνιες και διεθνείς χορωδιακές εκδηλώσεις, κομίζοντας στη γενέθλια πόλη διακρίσεις, επαίνους και θερμές κριτικές.
Η αποψινή μας βραδιά είναι αφιερωμένη σε πέντε μεγάλους Έλληνες συνθέτες. Στον Μίκη Θεοδωράκη που πέρσι τίμησε την πόλη μας παραχωρώντας μας μια αποκλειστική δήλωση για το Σπάρταθλον, στον Μάνο Χατζιδάκι, που, πέρα από την μουσική του, το πνεύμα του τον κρατάει πάντα ζωντανό στις καρδιές μας,  στον Μάνο Λοΐζο, στον  Σταύρο Ξαρχάκο και στον Διονύση Σαββόπουλο.
Πέντε συνθέτες που τίμησαν και τιμούν διεθνώς την χώρα μας. Προσκαλούμε τους φιλοξενούμενούς μας από όλον τον κόσμο να τους γνωρίσουν. Δύο λόγια, όχι δικά μας αλλά δικά τους θα μας βοηθήσουν να γνωρίσουμε καλλίτερα τους μεγάλους αυτούς καλλιτέχνες του τόπου μας.
…
Ξεκινάμε με τον Μίκη Θεοδωράκη: «Η αγριότητα του πολιτισμού» 01.07.2006
«Έως χθες ακόμα ακολουθώντας το γενικό ρεύμα πίστευα κι εγώ ότι η Βία και ο Πόλεμος έχουν ως βασικές αιτίες οικονομικά συμφέροντα, θρησκευτικούς και εθνικούς φανατισμούς και άλλα παρόμοια.
Σήμερα πια είμαι βέβαιος ότι όλα αυτά στο βάθος δεν είναι παρά προσχήματα και ότι η βασική αιτία απ’ όπου ξεκινά η δίψα για κατάκτηση και αίμα, βρίσκεται μέσα στον άνθρωπο. Με μια συμπληρωματική παρατήρηση: Ότι δηλαδή η αγριότητα αυξάνει όσο ο άνθρωπος γίνεται περισσότερο πολιτισμένος. Που σημαίνει ότι ο λεγόμενος πολιτισμός είναι ένα απλό ένδυμα για να σκεπάζει και να κρύβει τον αληθινό εαυτό μας, που παραμένει μέσα απ’ τους αιώνες το ίδιο άγριος και τερατώδης.
Θεωρώ ότι έχει προ πολλού αλλάξει το νόημα του Πολιτισμού. Ειδικά μετά τους Ναζί και τους αμέτρητους πολέμους που ακολούθησαν πάντοτε από τους λεγόμενους «πολιτισμένους» εναντίον των «υπανάπτυκτων», των φτωχών και των «απολίτιστων», είναι φανερό πια ότι ο αληθινός ανθρώπινος πολιτισμός θα πρέπει να προσμετράται μόνο με τα μέτρα της Ειρήνης, της Ανοχής και της Αλληλεγγύης μέσα σε κάθε κοινωνία και σε κάθε λαό. Εκεί που μπορεί να ανθίσει η ευγένεια, η καλοσύνη και κυρίως η αγάπη ανάμεσα στους ανθρώπους».
…
Συνεχίζουμε με τον Μάνο Χατζηδάκι. Ας ακούσουμε τι είπε: Κείμενο του συνθέτη Μάνου Χατζιδάκι για το νεοναζισμό και τον εθνικισμό που έγραψε τον Φεβρουάριο του 1993, λίγους μήνες πριν τον θάνατό του, Προσέξτε το 1993 – 21 χρόνια πριν, το οποίο είχε δημοσιευτεί στο πρόγραμμα αντιναζιστικής συναυλίας που είχε δώσει η Ορχήστρα των Χρωμάτων με έργα Βάιλ, Λίστ και Μπάρτον.
«Ο νεοναζισμός, ο φασισμός, ο ρατσισμός και κάθε αντικοινωνικό και αντιανθρώπινο φαινόμενο συμπεριφοράς δεν προέρχεται από ιδεολογία, δεν περιέχει ιδεολογία, δεν συνθέτει ιδεολογία. Είναι η μεγεθυμένη έκφραση-εκδήλωση του κτήνους που περιέχουμε μέσα μας χωρίς εμπόδιο στην ανάπτυξή του, όταν κοινωνικές ή πολιτικές συγκυρίες συντελούν, βοηθούν, ενισχύουν τη βάρβαρη και αντιανθρώπινη παρουσία του.
Η μόνη αντιβίωση για την καταπολέμηση του κτήνους που περιέχουμε είναι η Παιδεία. Η αληθινή παιδεία και όχι η ανεύθυνη εκπαίδευση και η πληροφορία χωρίς κρίση και χωρίς ανήσυχη αμφισβητούμενη συμπερασματολογία. Αυτή η παιδεία που δεν εφησυχάζει ούτε δημιουργεί αυταρέσκεια στον σπουδάζοντα, αλλά πολλαπλασιάζει τα ερωτήματα και την ανασφάλεια. Όμως μια τέτοια παιδεία δεν ευνοείται από τις πολιτικές παρατάξεις και από όλες τις κυβερνήσεις, διότι κατασκευάζει ελεύθερους και ανυπότακτους πολίτες μη χρήσιμους για το ευτελές παιχνίδι των κομμάτων και της πολιτικής. Κι αποτελεί πολιτική «παράδοση» η πεποίθηση πως τα κτήνη, με κατάλληλη τακτική και αντιμετώπιση, καθοδηγούνται, τιθασεύονται».
…
Συνεχίζουμε με έργα τον Σταύρο Ξαρχάκο. Στο Βηmagazino στις 23/9/2014 διαβάζουμε:
«Πρέπει να διευκρινίσω ότι δεν υπάρχουν ανεπαρκή φαινόμενα, όπως η πολιτική, η τέχνη κτλ., αλλά ανεπαρκείς λειτουργοί τους. Αυτό σημαίνει ότι οι ανεπαρκείς κυριαρχούν, όχι γιατί είναι περισσότεροι, αλλά επειδή το σύστημα στηρίζεται σε αυτούς για να ηγεμονεύει. Διότι οι ανεπαρκείς δίνουν αυτό που οι άλλοι δεν διαθέτουν: χρόνο και ετοιμότητα για να υπηρετήσουν ανθρώπους εξουσίας και έκνομες καταστάσεις, και έτσι να λειτουργήσουν παρασιτικά. Εδώ προφανώς τίθεται ένα τεράστιο ηθικό πρόβλημα. Της διαχρονικής και της σημερινής αναξιοκρατίας. Διερωτώμαι αν πρέπει επιτέλους να αλλάξουν στάση οι ελευθεροφρονούντες και έντιμοι ή αλλιώς επαρκείς, ώστε να ανατρέψουν αυτήν την κατάσταση. Τότε, όπως λέει ο ποιητής, “θα ’ρθουν άλλα χρόνια μ’ όνειρα και οράματα, δίχως λόγους σε μπαλκόνια και άχρηστα προγράμματα”».
…
Συνεχίζουμε με τον Μάνο Λοϊζο. Σε μια από τις σπάνιες συνεντεύξεις που έδωσε (ο Μάνος Λοΐζος ήταν σεμνός και χαμηλών τόνων καλλιτέχνης) βρήκα να λέει τα εξής για τα παιδικά του χρόνια και την επαφή του με τη μουσική και το τραγούδι.
«Στην Αλεξάνδρεια όπου γεννήθηκα , περνούσε σχεδόν κάθε μέρα από το δρόμο που μέναμε, ένας γέρο-βιολιστής.Τον έχω ακόμα στο μυαλό μου με την άσπρη κελεμπία του και τον άσπρο σκούφο του. Κρατούσε ένα χειροποίητο βιολί, δικής του κατασκευής, με το οποίο έπαιζε μ’ένα δικό του τρόπο και παράλληλα τραγουδούσε. Θυμάμαι με τι λαχτάρα τον περιτριγυρίζαμε όλα τα παιδιά της γειτονιάς. Ώσπου  μια μέρα ο πατέρας μου, μου αγόρασε ένα από αυτά τα βιολάκια, γιατί αυτή ήταν η δουλειά του γέρου, πουλούσε βιολιά. Από τότε βάλθηκα να μάθω βιολί, αλλά τίποτα. Το όργανο αυτό έπαιζε μόνο στα χέρια του γέρου που το ‘φτιαχνε. Ώσπου βρέθηκα μια μέρα μ’ ένα αληθινό βιολί και άρχισα κανονικά μαθήματα. Μετά ήρθε στο σπίτι, δώρο του θείου, μια κιθάρα και μετά αποκτήσαμε πιάνο. Κόντευα πια να γίνω σπουδαίος μουσικός. Κάπως έτσι άρχισα και βρέθηκα, λίγα χρόνια μετά, να ξέρω μουσική».
…
Και κλείνουμε με τον Διονύση Σαββόπουλο. Διαβάζουμε τα λόγια του από το Esquire του Ιανουαρίου του 2005:
«Η πρώτη επαφή που έχει το έμβρυο με τον κόσμο είναι ο ήχος. Ακούει ήχους απ’ έξω, ακούει την καρδιά της μάνας του. Ο ήχος είναι πολύ μυστήριο πράγμα. Ίσως γι’ αυτό η μουσική να είναι η πιο διεισδυτική από όλες τις τέχνες. Μπορεί να σε ανεβάσει, μπορεί και να σε ρίξει. Και ακόμα περισσότερο το τραγούδι. Το τραγούδι είναι ομιλία που μαγεύτηκε. Όπως ο χορός είναι μια μαγεμένη βάδιση.
Αποφάσισα να ασχοληθώ με τη μουσική όταν άκουσα τραγούδια του Χατζιδάκι στα τέλη της δεκαετίας του ’50. Ήταν εντελώς διαφορετικά από ότι είχα ακούσει ποτέ. Κατάλαβα τότε ότι αυτός ο άνθρωπος κατάφερε να εκφράσει την αλήθεια του μέσα από αυτά τα τραγούδια. Αυτό θέλησα να έκανα κι εγώ: Να πω κάτι μοναδικό που περιέχω.
Η μουσική είναι εσωτερική μου ανάγκη. Δεν είμαι καλά αν δεν ασχολούμαι μαζί της. Τι χρειάζεται ο άνθρωπος για να είναι ευτυχισμένος; Πίστη, έργο, και αγάπη».
…
Αυτή τη βραδιά ξαναθυμόμαστε τις αξίες της επιμονής, του ψυχικού σθένους, της ισχυρής θέλησης, του αγωνιστικού πνεύματος και της συμμετοχής για τη χαρά της προσπάθειας και της διαδρομής.
Ευχαριστούμε τους αθλητές και τους ευχόμαστε καλή επιστροφή στις πατρίδες τους. Σας περιμένουμε και του χρόνου.
Ευχαριστούμε όλους τους φορείς και τους συλλόγους που εθελοντικά προσέφεραν στις εκδηλώσεις όχι μόνο τις αποψινής βραδιάς αλλά και ολόκληρης της εβδομάδας και προετοίμασαν την κορυφαία στιγμή της βράβευσης των αθλητών απόψε.
…
Κλείνοντας σας θυμίζω τους δύο τελευταίους στίχους από το όνειρο της Ατόσας, μητέρας του Ξέρξη, από την τραγωδία του Αισχύλου «Πέρσες»:
«Ο γιος μου αν νικήσει θα γίνει ξακουστός. Αν νικηθεί όμως, δε θα δώσει λόγο. Το ίδιο θα την αφεντεύει τη γη αυτή. Φτάνει να γυρίσει».
Για τους Έλληνες όμως, για την δημοκρατία, δεν είναι έτσι. Από τους στρατηγούς μέχρι τον τελευταίο οπλίτη– πολίτη όλοι λογοδοτούν. Πρώτα απ’ όλα στο εαυτό τους και μετά στην πολιτεία.
Η Μάχη του Μαραθώνα είναι η σύγκρουση δύο μεγάλων πολιτισμών, του Περσικού και του Ελληνικού. Της Ανατολής και της Δύσης. Του ολοκληρωτισμού και της Δημοκρατίας. Εάν οι Έλληνες είχαν ηττηθεί στους Μηδικούς πολέμους δεν θα υπήρχε Δημοκρατία, δεν θα υπήρχε Παρθενώνας, δεν θα υπήρχε Αγγλικό Κοινοβούλιο, δεν θα υπήρχε το Αμερικανικό Σύνταγμα, δεν θα υπήρχε η γαλλική Επανάσταση, δεν θα υπήρχε Δυτικός Πολιτισμός όπως τον ξέρουμε σήμερα.
Η Ευρώπη και η Δύση οφείλουν πολλά στην Ελλάδα.
Αποτελέσματα αγώνα «Σπάρταθλον 2014».
Ακολουθούν τα στοιχεία των συμμετεχόντων και το χρόνο των 207 δρομέων  που τερμάτισαν μπροστά στο άγαλμα του Λεωνίδα στη Σπάρτη από την επίσημη ιστοσελίδα του «Διεθνή Συνδέσμου Σπάρταθλον» http://www.spartathlon.gr/results.html